Rozdział 15 - Jeszcze większy bałagan

Przepraszam za opóźnienie, ale po prostu nie miałam czasu, by ten rozdział napisać i szło mi bardzo opornie. Nie jestem do końca z niego zadowolona, ale ocenianie zostawiam już Wam.
Nowy rozdział pojawi się nie wiem kiedy. To zależy od ilości komentarzy pod tym. Teraz mam w głowie masę pomysłów i nie mogę ich na raz wykorzystać, więc wszystko będzie małymi kroczkami iść do przodu (relacja Draco i Hermiony też (chyba)). Mam nadzieję na wiele komentarzy pod tym rozdziałem, bo to bardzo motywuje. Jeśli będę miała motywację, to następne notki z ciekawymi pomysłami, będę jeszcze ciekawsze. To wszystko zależy od Was! Trochę mnie przygnębiła ilość komentarzy pod walentynkową miniaturką.
Ale nie przedłużając: MIŁEGO CZYTANIA!!!


-Aaa!!! Malfoy! Zabierz go! Weź go! Weź go!
Po pustej sali od eliksirów poniósł się histeryczny wrzask. Draco akurat pochylał się i wykręcał szmatkę. Nagle poczuł, jak jakiś ciężar niespodziewanie spadł mu na plecy i zaczął go dusić. Biedny Smok zarył głową w stojące przed nim wiadro z wodą. Ciecz rozlała się dookoła po podłodze, mocząc im buty.
-Malfoy! Ratuj!!!
Dracon wyjął ociekającą wodą głowę z naczynia i spojrzał przez ramię na trzęsącą się ze strachu Hermionę.
-Granger...-wysyczał, zaciskając szczęki.-Złaź. z. moich. pleców.
-Nie!-krzyknęła panicznie i mocniej oplotła go nogami w pasie.
Czemu?!-zapytał mocno zirytowany.-Przez ciebie jestem cały mokry!
-Aaa!!!-Miona znowu wrzasnęła opętańczo i prawie wlazła mu na głowę.
Draco był już naprawdę wkurzony.
-Czego ty się tak panicznie boisz?!-krzyknął.
-Spójrz pod nogi...-szepnęła strachliwie.
Smok pochylił lekko głowę.Po mokrej posadzce pełzał mały, czarny, włochaty pająk. Dracon uśmiechnął się do niego.
-To tylko pająk!-powiedział i zaśmiał się.
-Ale jaki wielki...
-Wielki?! Kobieto! Czy ci coś na głowę spadło?! On ma ledwo dwa centymetry!-Draco zwijał się już ze śmiechu.
-Zabij go!-krzyknęła Herm z jego pleców.
-No dobra...-Smok przestał chichotać i zdeptał pająka.-No! Już po sprawie! A teraz złaź!
Miona posłusznie zsunęła się z pleców Dracona i stanęła obok.
-Tyle, że...-zaczęła.
-Tyle, że co?-dopytywał się.
-Tyle, że pod biurkiem Snape'a jest ich pełno...
Draco westchnął z rezygnacją i wywrócił stalowymi oczami.
-Dobra... Ale najpierw muszę coś jeszcze zrobić...
-Co?-zapytała zdezorientowana.
-To!-krzyknął, wpychając jej głowę do wiadra.
-Malfoy!!!-wrzasnęła, odsłaniając twarz, którą zasłoniły ociekające wodą włosy.-Ty kretynie!!!
Spojrzała na tarzającego się ze śmiechu po podłodze Smoka. Teraz obydwoje byli cali mokrzy. W końcu Draco uspokoił się i wstał, a Hermiona zaczęła trząść się z zimna.
-Chłodno tu...-mruknęła.
-Jesteśmy przecież w lochach. Tu się raczej nie spocisz.-chłopak wywrócił oczami.-No dobrze... Spróbuję uwarzyć eliksir rozgrzewający...
-Umiesz?-zapytała zdziwiona.-Nigdzie, w żadnej książce nie widziałam przepisu...
-No tak... Nie ma go w żadnym podręczniku.-Dracon zaczął ustawiać kociołek na palniku.-Masz tu listę składników.-podał jej jakiś świstek pergaminu, na którym coś szybko nabazgrał.
Miona ruszyła do schowka z ingrediencjami. W tym czasie smok nalał wody z wiadra do naczynia i zaczął je podgrzewać. Herm wróciła z częścią składników i poszła po inne. Stała między półkami i oglądała dwie fiolki z bardzo podobnymi płynami, kiedy usłyszała głośny huk. Odwróciła się i zobaczyła tylko chmurę dymu i sadzy. Gdy opary się rozwiały, ujrzała istne pobojowisko. Ingrediencje walały się po całej klasie, a nad kociołkiem stał osmalony na twarzy Malfoy, z włosami stojącymi dęba. Oczy i usta miał szeroko otwarte i wpatrywał się w dno kociołka. Herm po krótkiej chwili wybuchnęła śmiechem. Spojrzał na nią i skrzywił się.
-W tym garze Diabeł chyba ukrył dynamit...-wymruczał, a Miona zaczęła jeszcze głośniej rechotać.
Po sekundzie Smok też zaczął się śmiać.
-Myślałam... Myślałam, że nigdy nie zobaczę cię w czarnych włosach!-Malfoy spoważniał i pociągnął za jeden z ciemnych od sadzy kosmyków. Zmarszczył brwi i uśmiechnął się ironicznie.
-No to masz okazję poobserwować...-mruknął.
Nagle drzwi do klasy otworzyły się na oścież, obijając o ścianę. W progu stał Snape.
-Co tu się dzieje?!-wrzasnął, widząc jeszcze większy bałagan, niż zwykle.
Wodził spojrzeniem po porozwalanych po podłodze składnikach, czarnych od dymu ścianach, porozlewanej wszędzie wodzie, aż w końcu jego wzrok zatrzymał się na dwójce uczniów. Oboje byli mokrzy, a Draco ciągle nie usunął z twarzy i włosów skutków wybuchu. Severus zagotował się z wściekłości, a jego twarz przybrała gniewny wyraz. Skrzywił się, jakby właśnie zjadł coś naprawdę obrzydliwego.
-CO WY TU NAROBILIŚCIE?!!!-wydarł się na cały Hogwart. Ślizgoni w dormitoriach poderwali się gwałtownie z łóżek i zastanawiali się, co to za wrzask o pierwszej w nocy.-Nawet szlabanu nie umiecie NORMALNIE odrobić?!!! Tylko ciągle coś rozwalacie i psujecie, rozwalacie i psujecie, rozwalacie i psujecie...
Miona i Draco stali wyprostowani na baczność. Kiedy Snape zaczął się powtarzać, Smok pochylił się w stronę Hermiony i mruknął półgębkiem:
-Jak myślisz, zaciął się?
Herm zachichotała, zakrywając ręką usta. Jednak Severus i tak to usłyszał.
-Co was tak bawi?!-krzyknął, plując śliną.
Malfoy i Miona śmiali się już otwarcie ze złości profesora.
Snale zacisnął pięści i poruszył na boki żuchwą. Jego zmarszczona w grymasie najgłębszej irytacji twarz, wyglądała naprawdę koszmarnie. Otwierał i zamykał usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale nie wiedział jakim i słowami to ująć.Próbował policzyć w myślach do dziesięciu, ale kiedy po osiemnastu mu nie przeszło, dał sobie spokój. Poczerwieniał cały na twarzy i zacisnął zęby. Wydawało się, że zaraz para zacznie mu lecieć z uszu. Severus ledwo się powstrzymywał, by nie miotać się po całej sali w ataku niekontrolowanej furii. Draco i Hermiona w tym czasie ocierali z kącików oczu łzy rozbawienia.
Ktoś patrzący na tą scenę z boku, mógłby się bardzo zdziwić taką sytuacją.
Pod drzwiami stoi Snape i mamrocze pod nosem wszystkie znane przekleństwa, a na środku klasy, obok rozwalonego kociołka, cali osmaleni i mokrzy, zwijają się ze śmiechu uczniowie.
Severus w końcu nie wytrzymał napięcia i wybuchł:
-CISZA!!! MACIE SZLABAN!!!
-Ale my już jeden mamy...-wtrąciła Herm.
-I CO Z TEGO?! JUTRO O PÓŁNOCY IDZIECIE DO ZAKAZANEGO LASU!!!
-Przecież mamy przez cały tydzień inny szlaban...-mruknął Smok.
-W takim razie jest nieaktualny!!!
Na twarze nastolatków wypłynęły szerokie uśmiechy. Lepiej mieć jeden długi szlaban, niż chodzić do Snape'a codziennie, przez tydzień. Mistrz eliksirów obrzucił ich zadowolone miny krytycznym spojrzeniem i otworzył drzwi sali.
-A teraz jazda mi stąd do dormitoriów!-wrzasnął, a Miona i Draco pospiesznie wyszli z klasy.
Severus popatrzył za nimi przez chwilę. Westchnął i oczyścił pomieszczenie jednym machnięciem różdżki.

***

Miona weszła do salonu i zatrzymała się gwałtownie. Na kanapie leżał rozwalony Blaise.
-Co ty tu robisz?-zapytała zdezorientowana.
-Czekam na ciebie.-odparł, wzruszając ramionami.
-Po co?
-Jest druga w nocy, a ty dopiero wróciłaś...
-A no tak...-westchnęła.-Snape się w kurzył i zrobił mnie i Malfoy'owi kazanie stulecia. Teraz muszę z tym dupkiem iść w nocy do Zakazanego Lasu...
-Ze Snape'em?-zapytał głupawo Zabini.
-Nie!-krzyknęła zirytowana Herm.-Z Malfoy'em!
-Mionka, uspokój się!-Diabeł złapał ją za ramiona.-Spokojnie...
-Ech, masz rację... To bez sensu...-Hermiona opadła ciężko na podłogę pod kanapą.
Oparła się o sofę i wypuściła ze świstem powietrze z płuc. Podciągnęła nogi do piersi im oplotła je ciasno rękami. Usłyszała, jak Blaise siada obok niej. Po chwili poczuła lekkie trącenie w ramię. Spojrzała na chłopaka, który przypatrywał się jej z troską w oczach. Potrzebowała teraz takiej właśnie pomocy. Bez słowa wlazła Zabiniemu na kolana. Objęła go za szyję i przytuliła do jego torsu. Diabeł znieruchomiał na chwilę. Jednak już po chwili, też oplótł ją ramionami. Oparł swoją brodę na jej głowie i wciągnął przyjemny zapach jej włosów, zanurzając w nich nos. Nagle poczuł, jak Miona trzęsie się w jego ramionach.
-Hej, mała...-odsunął ją lekko od siebie.-Co się stało?
Uniósł brwi na widok zaczerwienionej twarzy przyjaciółki. Herm miała łzy w oczach, a usta jej drżały. Kilka pojedynczych łez spłynęło jej po policzkach i wsiąkła w materiał bluzki.
-Ja... Ja...-jąkała się.
-Co ty?
Hermiona przełknęła z trudem ślinę i wydukała:
-Wszyscy mnie opuścili... Nie mam już przyjaciół...
-Co ty wygadujesz?-zapytał z niedowierzaniem ciemno skóry.
-No popatrz... Ron się na mnie obraził, bo powiedziałam, że wy Ślizgoni jesteście dużo warci. Harry nawet mnie przed nim nie obronił, kiedy mnie obrażał, a z Ginny nie mam już takiego dobrego kontaktu... Czy ja jeszcze coś dla kogoś znaczę?
-Mionuś...-westchnął Diabeł, gładząc ją po plecach.-Oczywiście, że jesteś ważna. Ja i Severia kochamy cię jak siostrę. Nawet Draco na swój powalony sposób cię lubi.
-Tak, zwłaszcza, kiedy obraża mnie na każdym kroku.-prychnęła.
-To czemu wróciłaś ze szlabanu z uśmiechem na twarzy?-zapytał przebiegle.
-Oj, to nic takiego...-wymruczała, a jej policzki zrobiły się czerwone.
-Po tych rumieńcach domyślam się, że jednak coś się wydarzyło.
Herm zaczęła ze zdenerwowania bawić się palcami. Wciągnęła ze świstem powietrze.
-To naprawdę nic nie znaczy... Po prostu przestraszyłam się pająka i wskoczyłam mu na plecy, a on się trochę wkurzył...
-Nie zrobiłby ci nic...-powiedział Blaise i wywrócił oczami.
-Chodzi o Malfoy'a czy pająka?
-O Mlafoy'a.
-Czemu by mi nic nie zrobił?-szczerze się zdziwiła.
-Malfoy'owie mają jedną, żelazną zasadę: starców, dzieci i kobiet nie krzywdzą.-Wyjaśnił, przymykając oczy i unosząc podbródek i palec wskazujący do góry.
-Okej, rozumiem. Nie filozofuj.-zaśmiała się cicho.
-Dobra, to co było dalej?-Diabeł zapytał z wyraźnym zainteresowaniem.
-Jak mu wskoczyłam na plecy, to Malfoy wpadł głową w dół do wiadra.-spojrzała kątem oka na Zabiniego, który niespodziewanie wybuchł śmiechem.-No i, jak zabił pająka, to mnie też wepchnął do wody...-urwała, bo przerwał jej jeszcze głośniejszy chichot.-Zrobiło nam się zimno, więc ta tleniona fretka zaczęła robić eliksir rozgrzewający. Niestety ktoś...-wbiła w ciemnoskórego oskarżycielskie spojrzenie, a on uniósł rękę do piersi i spojrzał na nią wzrokiem mówiącym: "Jestem niewinny! Mówiąc tak, ranisz moją dumę i godność!". Hermiona wywróciła oczami i kontynuowała.-...zapomniał zabrać dynamit z kociołka.
-To Severia!
-Uważaj, bo ci uwierzę...
-Ale... No dobra, mów dalej...-Diabeł skapitulował.
-Wybuch był tak głośny, że po chwili do klasy wpadł Snape i zaczął się drzeć, a my się z niego śmialiśmy...
-Dziwię się, że was po prostu nie wywalił ze szkoły.
-Ciebie by pewnie wywalił.-mruknęła.
-Ja jestem zbyt cenny!
-Taa...
-No pewnie! Wszyscy mnie znają i kochają!
-A twoje ego niedługo cię przygniecie...
-Jak śmiesz?!-krzyknął, rozkładając ręce na boki.
-Weź, bo zaraz wszyscy nauczyciele tu przybiegną.-syknęła.
Nagle usłyszeli głośny tupot na schodach do ich dormitorium. Spojrzeli po sobie z przerażeniem w oczach. W mgnieniu oka wskoczyli za kanapę i oparli się o nią plecami. Wstrzymali oddechy, kiedy drzwi skrzypnęły cicho przy otwieraniu. Przez chwilę trwała cisza, aż usłyszeli głos profesor Hoch:
-Minewro, jestem pewna, że słyszałam krzyk dochodzący stąd.
-Ronaldo... Twój słuch nie jest już tak dobry jak kiedyś... Wracajmy.-powiedział drugi głos, należący do McGonagall.
Zaraz potem drzwi ponownie skrzypnęły i zostali z powrotem sami w pomieszczeniu. Odetchnęli z ulgą i wyszli zza sofy. Popatrzyli po sobie, a Blaise uniósł lewą brew. Miona chwilę się wahała, ale w końcu przytuliła go mocno. Zabini odwzajemnił uścisk i mruknął jej do ucha:
-Czas spać, księżniczko.
-Ja co najwyżej nadaję się na pokojówkę.-powiedziała, ziewając.
-Nie. Ty jesteś najpiękniejszą księżniczką na świecie.-uśmiechnął się czarująco i zniknął za drzwiami swojej sypialni.
Hermiona uniosła lekko jeden kącik ust i również weszła do swojego pokoju.
Może jutro wcale nie będzie tak źle w Zakazanym Lesie?