Rozdział 1 - Ciężki poranek

Draco Malfoy, syn Narcyzy i Lucjusza Malfoy'ów, spał sobie spokojnie i śniło mu się właśnie, że zbliża się do pięknej dziewczyny z brązowymi lokami i czekoladowymi oczami. Już ją obejmował, już ich wargi miały się zetknąć, gdy nagle ona zaczęła szeptać jego imię.
- Draco...-Takie piękne, malinowe usta...
- Draco!-...tylko dlaczego zaczęła się tak wydzierać?
- Draconie Lucjuszu Malfoy, proszę natychmiast wstać!-wrzasnęła głosem jego matki.
Draco poderwał się i stanął na baczność, nawet nie wiedząc czemu to zrobił.
Popatrzył na matkę nieprzytomnym wzrokiem.
- Cześć, Smoku!-Zza Narcyzy wychylił się nie kto inny, jak Blaise Zabini.
- Zostawię was samych-powiedziała Cyza.
Pani Malfoy wyszła z wysoko podniesioną głową, jak na arystokratkę czystej krwi przystało, a gdy drzwi się za nią zamknęły Draco obrzucił przyjaciela niezadowolonym spojrzeniem
- Ty kretynie!-wrzasnął Draco i w stronę Blaise'a poleciał pluszowy smok.
Zabini uchylił się przed pociskiem, który z hukiem odbił się od ściany, ale i tak trafił go w tył głowy. Diabeł podniósł pluszaka i podrzucił go lekko w powietrzu.
- Serio?-zapytał unosząc brwi.
- Cicho siedź...-syknął Smok.
Podszedł do Blaise'a głośno tupiąc i wyrwał mu przytulankę. Diabeł zaśmiał się pod nosem.
- Dobra, a teraz zakryj już swój negliż i jazda na Pokątną, musimy kupić nowe podręczniki.
- A co? Chciałbyś też mieć takie ciało? Co?
- Taa... Zwłaszcza taki krzywy tyłek...
- Jak śmiesz! Jak możesz obrażać mój seksi tyłeczek?! Każdy chciałby taki mieć!
Blaise ryknął śmiechem i zaczął tarzać się po dywanie, aż płacząc z uciechy. Smok usłyszał jak ktoś biegnie po schodach i chwilę potem drzwi do pokoju otworzyły się z wielkim hukiem.
- Co tu się dzieje?!-krzyknęła Narcyza.
- Nic, tylko Blaise dostał napadu padaczki i nie mam pojęcia z jakiego powodu-odparł spokojnie Draco.
- Nie można was zostawić nawet na chwilę-westchnęła Cyza.
Zabini, który trochę już się uspokoił, ale i tak dalej płakał ze śmiechu, próbował się podnieść, opierając o komodę, co skończyło się na tym, że strącił z niej wazon z kwiatami i wylądował z powrotem na ziemi z naczyniem na mokrej głowie, usłanej roślinami. Draco tylko wywrócił oczami i ruszył do łazienki narzekając na to, w jakim towarzystwie się obraca. Narcyza złapała swojego diabelskiego chrześniaka za ramię i wyprowadziła go z pokoju do salonu.

***

Hermiona Granger była zwykłą, nastoletnią czarownicą. Miała brązowe włosy, które sterczały na wszystkie strony, jakby piorun w miotłę strzelił i piękne, lśniące, czekoladowe oczy. Była uczennica siódmej klasy szkoły czarodziejstwa w Hogwarcie.
Po wojnie Hogwart zdążył się już odbudować, dzięki pomocy wielu czarodziejów, więc profesor McGonagall zarządziła wznowienie nauki.

Przeciągnęła się w łóżku, wdychając poranne powietrze. Dzisiaj razem z Ginny miały iść na Pokątną, na zakupy. Szczerze, to wcale nie chciało jej się włóczyć po sklepach, ale musiała. Przyjaźń zobowiązuje.
 Zwlekła się z łóżka, na oślep szukając ubrań. Pół śpiąc próbowała znaleźć szafę, zastanawiając się czemu ta nagle postanowiła zniknąć z miejsca, gdzie wydawało jej się, że zazwyczaj stała.

- Uważaj!-ktoś za nią krzyknął tak niespodziewanie, że podskoczyła do góry i straciła równowagę. Nad nią wisiała głowa Ginny... zaraz, wisiała? A gdzie reszta jej ciała?

- Na merlina, Ginny! Gdzie twój tułów?

- Jest na swoim miejscu, przecież! Bardzo cię boli?

- Nie...

Hermiona powoli wstała i ku swojemu wielkiemu zdziwieniu zobaczyła, że ruda wisi zaczepiona nogami o żyrandol.

- Ginny, złaź!-krzyknęła rozzłoszczona.

- Dobra, dobra...-mruknęła mała Wesley'ówna.
Herm zabrała ubrania do łazienki i zamknęła drzwi.
- Tylko szybko!-krzyknęła ruda.-Chcę zobaczyć po ile są te samonakładające się podkłady!